ลำดับเรื่อง ในพระพุทธประวัติจากพระโอษฐ์
คำปรารถ (3)
คำนำเมื่อพิมพ์ครั้งที่เก้า (6)
คำนำเมื่อพิมพ์ครั้งที่หนึ่ง (7)
คำนำเมื่อพิมพ์ครั้งที่สอง (10)
คำนำเมื่อพิมพ์ครั้งที่สาม (21)
คำนำเมื่อพิมพ์ครั้งที่หก (22)
อักษรย่อชื่อคัมภีร์ (23)
วิธีใช้หนังสือเล่มนี้ 1
ภาคนำ
ข้อความให้เกิดความสนใจในพระพุทธประวัติ ( 12 เรื่อง)
โลกธาตุหนึ่งๆ มีพระพุทธเจ้าเพียงองค์เดียว 7
การปรากฎของพระตถาคตมิได้ยากในโลก 8
โลกที่กำลังมัวเมา ก็ยังสนใจในธรรมของพระตถาคต 8
การมีธรรมของพระตถาคตอยู่ในโลก คือความสุขของโลก 9
พระตถาคตเกิดขึ้นเพื่อความสุขของโลก 10
พระตถาคตเกิดขึ้นในโลก เพื่อแสดงแบบแห่งการครองชีวิตอันประเสริฐแก่โลก 11
พระตถาคตเกิดขึ้น แสดงธรรมเพื่อความรำงับ ดับ รู้ 12
ธรรมชาติ 3 อย่าง ทำให้พระองค์เกิดขึ้นเป็นประทีปของโลก 12
ผู้เชื่อฟังพระตถาคต จะได้รับประโยชน์สุขสิ้นกาลนาน 13
ทรงขนานนามพระองค์เองว่า "พุทธะ" 13
เรื่องย่อๆ ที่ควรทราบก่อน 15
เรื่องสั้นๆ ที่ควรทราบก่อน (อีกหมวดหนึ่ง) 16
ภาค 1
เริ่มแต่การเกิดแห่งสากยวงศ์ จนถึองออกผนวช ( 21 เรื่อง)
การเกิดแห่งวงศ์สากยะ 21
พวกสากยะอยู่ใต้อำนาจพระเจ้าโกศล 22
แดนสากยะขึ้นอยู่ในแคว้นโกศล 23
การอยู่ในหมู่เทพชั้นดุสิต 23
การจุติจากดุสิตลงสู่ครรภ์ 24
เกิดแสงสว่างเนื่องด้วยการจุติจากดุสิต 25
แผ่นดินไหวเนื่องด้วยการจุติ 26
การลงสู่ครรภ์ 26
การอยู่ในครรภ์ 26
การประสูติ 28
เกิดแสงสว่างเนื่องด้วยการประสูติ 30
แผ่นดินไหวเนื่องด้วยการประสูติ 30
ประกอบด้วยมหาปุริสลักขณะ 32 31
บูรพกรรมของการได้มหาปุริสลักขณะ 33
ประสูติได้ 7 วัน พระชนนีทิวงคคต 40
ทรงได้การบำเรอในราชสำนัก 40
กามสุขกับความหน่าย 42
ทรงหลงกาม และหลุดจากกาม 44
ความรู้สึกที่ถึงกับทำให้ออกผนวช 44
การออกผนวช 47
ออกผนวชเมื่อพระชนม์ 29 47
ภาค 2
เริ่มแต่ออกผนวชแล้ว จนถึง ได้ตรัสรู้ ( 35 เรื่อง)
เสด็จไปสำนักอาฬารดาบส 51
เสด็จไปสำนักอุทกดาบส 53
เสด็จไปอุรุเวลาเสนานิคม 55
ทรงประพฤติอัตตกิลมถานุโยค 56
อุปมาปรากฎแจ่มแจ้ง 61
ทุกรกิริยา 63
ทรงแน่พระทัยว่า ไม่อาจตรัสรู้เพราะการทำทุกรกิริยา 67
ทรงกลับพระทัยฉันอาหารหยาบ 68
ภิกษุปัญจวัคคีย์หลัก 69
ทรงตริตรึกเพื่อตรัสรู้ 69
ทรงเที่ยวแสวงเพื่อความตรัสรู้ 70
ทรงคอยควบคุมวิตก 71
ทรงกำหนดสมาธินิมิต 75
ทรงคอยกั้นจิตจากกามคุณในอดีต 80
ทรงคิดค้นวิธีแห่งอิทธิบาท 81
ทรงคิดค้นเรื่องเบญจขันธ์ 82
ทรงคิดค้นเรื่องเวทนาโดยละเอียด 83
ทรงแสวงเนื่องด้วยเบญจขันธ์ 85
ทรงค้นลูกโซ่แห่งความทุกข์ 86
ทรงค้นลูกโซ่แห่งทุกข์( อีกนัยหนึ่ง) 89
ทรงพยายามในอธิเทวญาณทัศนะเป็นขั้นๆ 93
ทรงทำลายความขลาด 95
ธรรมที่ทรงอบรมอย่างมาก 97
วิหารธรรมที่ทรงอยู่มากที่สุด 98
ทรงพยายามในเนกขัมมจิต และ อนุปุพพวิหารสมาบัติ 103
ทรงอธิษฐานความเพียร 112
ความฝันครั้งสำคัญ 113
อาการแห่งการตรัสรู้ 115
สิ่งที่ตรัสรู้ 117
การตรัสรู้ คือการทับรอยแห่งพระพุทธเจ้าในอดีต 121
การตรัสรู้ คือการทรงรู้แจ้งผัสสายตนะโดยอาการห้า 122
เกิดแสงสว่างเนื่องด้วยการตรัสรู้ 123
แผ่นดินไหวเนื่องด้วยการตรัสรู้ 124
การรู้สึกพระองค์ว่าได้ตรัสรู้แล้ว 124
วิหารธรรมที่ทรงอยู่ เมื่อตรัสรู้ใหม่ๆ 125
ภาค 3
เริ่มแต่ได้ตรัสรู้แล้ว จนถึง โปรดปัญจวัคคีย์ ( 79 เรื่อง)
ทรงเป็นลูกไก่ตัวพี่ที่สุด 133
ทรงเป็นผู้ข่มอินทรีย์ได้ 134
ทรงมีตถาคตพลญาณ สิบ 135
ทรงมีตถาคต ห้า 137
ทรงทราบอินทรีย์อันยิ่งหย่อนของสัตว์ 137
ทรงมีและทรงแสงยถาภูตญาณที่ทำให้แจ้งอธิมุตติบท 140
ทรงมีเวสารัชชญาณ สี่ 141
ทรงประกาศพรหมจักรท่ามกลางบริษัท 142
ทรงมีวิธี "รุก" ข้าศึกให้แก่ภัยตัว 144
ทรงมีธรรมสีหนาทที่ทำเทวโลกให้สั่นสะเทือน 146
ทรงเปรียบการกระทำของพระองค์ ด้วยการกระทำของสีหะ 147
ทรงมีธรรมสีหนาทอย่างองอาจ 148
สิ่งที่ใครๆ ไม่อาจท้วงติงได้ 150
ไม่มีความลับ ที่ต้องให้ใครช่วยปกปิด 151
ทรงแสดงสิ่งที่น่าอัศจรรย์อันแท้จริงของพระองค์ 152
ทรงเป็นอัจฉริยมนุษย์ในโลก 153
ทรงต่างจากมนุษย์ธรรมดา 153
ทรงบังคับใจได้เด็ดขาด 155
ไม่ทรงติดแม้ในนิพพาน 155
ทรงมีความคงที่ต่อวิสัยโลก ไม่มีใครยิ่งกว่า 156
ทรงอยู่เหนือการครอบงำของเวทนา มาตั้งแต่ออกผนวชจนตรัสรู้ 157
ทรงยืนยันในคุณธรรมของพระองค์ได้ 162
ทรงยืนยันให้ทดสอบความเป็นสัมมาสัมพุทธะของพระองค์ 163
ทรงยืนยันว่าไม่ได้บริสุทธิ์เพราะตบะอื่น นอกจากอริยมรรค 167
ทรงยืนยันพรหมจรรย์ของพระองค์ว่าบริสุทธิ์เต็มที่ 168
ทรงยืนยันว่าตรัสเฉพาะเรื่องที่แจ่มแจ้งแทงตลอดแล้วเท่านั้น 172
สิ่งที่ไม่ต้องทรงรักษาอีกต่อไป 173
ทรงฉลาดในเรื่องซึ่งพ้นวิสัยโลก 174
ทรงทราบ ทรงเปิดเผย แต่ไม่ทรงติด ซึ่งโลกธรรม 174
ทรงทราบทิฏฐิวัตถุ ที่ลึกซึ้ง หกสิบสอง 175
ทรงทราบส่วนสุดและมัชฌิมา 180
ทรงรับรองสุขัลลิกานุโยคที่เป็นไปเพื่อนิพพาน ของพวกสมณศากยปุตติยะ 182
ทรงทราบพราหมณสัจจ์ 183
ทรงเป็นนรกและสวรรค์ ที่ผัสสายตนะหก 185
ทรงทราบพรหมโลก 186
ทรงทราบคติห้า และนิพพาน 188
ทรงแสดงฤทธิ์ได้ เพราะอิทธิบาทสี่ 189
ทรงมีญาณในอิทธิบาทสี่ โดยปริวัฏฏ์ 3 อาการ 12 191
ทรงมีอิทธิบาทเพื่ออยู่ได้ถึงกัปป์ 193
ทรงเปล่งเสียงคราวเดียว ได้ยินตลอดทุกโลกธาตุ 193
ทรงมีปาฏิหาริย์ชนิดที่คนเขลามองไม่เห็นว่าเป็นปาฏิหาริย์ 194
ทรงมีปาฏิหาริย์สาม 197
เหตุที่ทำให้ทรงพระนามว่า "ตถาคต" สี่ 198
เหตุที่ทำให้ทรงพระนามว่า "ตถาคต" เพราะทรงเป็นกาลวาที ภูตวาที 200
ไวพจน์แห่งคำว่า "ตถาคต" 201
ทรงปฏิญญาเป็นอภิสัมพุทธะ เมื่อทรงชำนาญในอนุปุพพวิหารสมาบัติ 202
ทรงปฏิญญาเป็นอภิสัมพุทธะ เมื่อทรงทราบปัญจุปาทานขันธ์โดยปริวัฏฏ์สี่ 203
ทรงปฏิญญาเป็นอภิสัมพุทธะ เมื่อทรงทราบอริยสัจจ์หมดจากสิ้นเชิง 204
เหตุที่ทำให้ได้พระนามว่า "อรหันตสัมมาสัมพุทธะ" 205
เหตุที่ทำให้ได้พระนามว่า "อรหันตสัมมาสัมพุทธะ" (อีกนัยหนึ่ง) 206
เหตุที่ทำให้ได้พระนามว่า "อรหันตสัมมาสัมพุทธะ" (อีกนัยหนึ่ง) 207
เหตุที่ทำให้ได้พระนามว่า "อนุตตรปุริสทัมมสารถิ" 208
เหตุที่ทำให้ได้พระนามว่า "โยคักเขมี" 209
ทรงเป็นศาสดาประเภทตรัสรู้เอง 210
ไม่ทรงเป็นสัพพัญญูทุกอริริยาบถ 211
ทรงยืนยันความเป็นมหาบุรุษ 212
ทรงอยู่ในฐานะที่ใครๆยอมรับว่าเลิศกว่าสรรพสัตว์ 214
ไม่มีใครเปรียบเสมอ 215
ไม่ทรงอภิวาทผู้ใด 215
ทรงเป็นธรรมราชา 216
ทรงเป็นธรรมราชาที่เคารพธรรม 216
ทรงคิดหาที่พึ่งสำหรับพระองค์เอง 217
ทรงถูกพวกพราหมณ์ตัดพ้อ 219
มารทูลให้นิพพาน 220
ทรงท้อพระทัยในการแสดงธรรม 221
พรหมอาราธนา 222
ทรงเห็นสัตว์ดุจดอกบัว 3 เหล่า 223
ทรงแสดงธรรมเพราะเห็นความจำเป็นของสัตว์บางพวก 224
ทรงเห็นลู่ทางที่จะช่วยเหลือปวงสัตว์ 225
ทรงระลึกหาผู้รับปฐมเทศนา 226
เสด็จพาราณสี- พบอุปกาชีวก 227
การแสดงปฐมเทศนา 229
ทรงประกาศธรรมจักรที่อิสิปตนมฤคทายวัน 233
แผ่นดินไหวเนื่องด้วยการแสดงธรรมจักร 234
เกิดแสงสว่างเนื่องจากการแสดงธรรมจักร 234
จักรของพระองค์ไม่มีใครต้านทานได้ 235
ทรงหมุนแต่จักรที่มีธรรมราชา เป็นเจ้าของ 236
การปรากฎของพระองค์ คือการปรากฎแห่งดวงตาอันใหญ่หลวงของโลก 237
โลกยังไม่มีแสงสว่าง จนกว่าพระองค์จะเกิดขึ้น 238
ภาค 4
เริ่มแต่โปรดปัญจวัคคีย์ แล้ว จนถึง จวนจะปรินิพพาน ( 170 เรื่อง)
ก. เกี่ยวกับการประกาศพระศาสนา 48 เรื่อง คือ
การประกาศพระศาสนา 243
หลักที่ทรงใช้ในการตรัส 244
ทรงมีหลักเกณฑ์ในการกล่าวผิดจากหลักเกณฑ์ของคนทั่วไป 245
อาการที่แสดงธรรม 246
สมาธินิมิตในขณะที่ทรงแสดงธรรม 246
ทรงแสดงธรรมโดยสายกลาง ไม่เล่นดิ่งไปสุดโต่ง เกี่ยวกับ "กามสุขัลลิกานุโยค" หรือ "อัตตกิลมถานุโยค" 247
ไม่ทรงบัญญัติอะไรเป็นอะไร โดยส่วนเดียว 253
ทรงแสดงทั้งเอกังสิกธรรมและอเนกังสิกธรรม 255
ทรงแสดงธรรมด้วยความระมัดระวังอย่างยิ่ง 256
ทรงแสดงธรรมเพื่อปล่อยวางธรรม มิใช่เพื่อยึดถือ 257
อาการทีทรงบัญญัติวินัย 258
เหตุผลที่ทำให้ทรงบัญญัติระบบวินัย 259
หัวใจพระธรรมในคำ "บริภาส" ของพระองค์ 261
ทรงแสดงหลักพระศาสนา ไม่มีวิญญาณที่เวียนว่ายตายเกิด 263
ทรงแสดงหลักกรรมชนิดที่เป็น "พุทธศาสนาแท้" 265
ทรงเป็นยาม เฝ้าตลิ่งให้ปวงสัตว์ 267
ทรงปล่อยปวงสัตว์ เหมือนการปล่อยฝูงเนื้อ 268
ืทรงจัดพระองค์เองในฐานะเป็นผู้ฉลาดในเรื่องหนทาง 270
ทรงสอนเช่นเดียวกับพระพุทธเจ้าทั้งปวง 271
ทรงเป็นศาสดาที่ไม่มีใครท้วงติงได้ 272
ทรงสามารถในการสอน 273
ทรงแสดงสติปัฏฐานสี่ เพื่อขจัดทิฏฐินิสสัยทั้งสองประเภท 274
ทรงสามารถสอนให้วิญญาณรู้ได้เองเห็นได้เอง 275
ทรงสามารถยิ่งในการสอน 276
ทรงประกาศพรหมจรรย์ ในลักษณะที่เทวดามนุษย์ประกาศตามได้ 278
ทรงประกาศพรหมจรรย์ น่าดื่มเหมือนมัณฑะ 279
ทรงแสดงหนทางที่ผู้ปฏิบัติตามแล้ว จะเห็นได้เองว่าถูกต้อง 281
ทรงแสดงวากขาตธรรม ที่มีผล 6 อันดับ (มีสวรรค์เป็นอย่างต่ำสุด) 281
สิ่งที่ตรัสรู้แล้ว แต่ไม่ทรงนำมาสอนมีมากกว่าที่สอนมากนัก 284
คำของพระองค์ตรงเป็นอันเดียวกันหมด 285
ทรงมีการกล่าวที่ไม่ขัดแย้งกับบัณฑิตชนในโลก 285
ทรงสอนเฉพาะแต่เรื่องทุกข์กับความดับสนิทของทุกข์ 286
คำสอนที่ทรงสั่งสอนมากที่สุด 287
ทรงมีหลักเกณฑ์การฝึกตามลำดับ 288
ทรงฝึกสาวกเป็นลำดับๆ 291
เรื่องที่ไม่ทรงพยากรณ์ 297
ตรัสเหตุที่ไม่ทรงพยากรณ์อันตคาหิกทิฏฐิ สิบ 299
ตรัสเหตุที่ไม่ทรงพยากรณ์อันตคาหิกทิฏฐิ ส่วนเที่เกี่ยวกับ "ตถาคตสี่" 301
ตรัสเหตุที่ทำให้ไม่ทรงข้องแวะด้วยทิฎฐิ สิบ 302
เรื่องที่ทรงพยากรณ์ 303
ผู้ฟังพอใจคำพยากรณ์ของพระองค์ 303
ไม่ได้ทรงพยากรณ์เพื่อให้ชอบใจผู้ฟัง 304
คำพยากรณ์นั้นๆ ไม่ต้องทรงคิดไว้ก่อน 305
ทรงฆ่าผู้ที่ไม่รับการฝึก 306
เหตุที่สาวกบางคนไม่ได้บรรลุ 308
ทรงบัญญัติโลกุตตรธรรมสำหรับคนทั่วไป 310
ทรงให้ทุกคนมีพระองค์ อยู่ที่ธรรมที่กำลังมีอยู่ในใจของเขา 314
สัตว์โลกจะรู้จักพระรัตนตรัยถึงที่สุด ก็ต่อเมื่อรู้ผลแห่งความสิ้นอาสวะของตนเองแล้วเท่านั้น 315
ข. เกี่ยวกับคณะสาวกของพระองค์ 30 เรื่อง คือ
ทรงมีหมู่คณะที่เลิศกว่าหมู่คณะใด 319
ทรงมีคณะสงฆ์ซึ่งมีคุณธรรมสูงสุด 319
ในแต่ละบริษัท มีอริยสาวกเต็มทุกขั้นตอนตามที่ควรจะมี 321
ทรงบริหารสงฆ์จำนวนร้อย 323
วิธีที่ทรงปฏิบัติต่อภิกษุ เกี่ยวกับสิกขา 324
ทรงรับรองภิกษุแต่บางรูป ว่าเป็น คนของพระองค์ 325
ทรงมีศิษย์ทั้งที่ดื้อและไม่ดื้อ 326
ทรงเรียกร้องให้กระทำกะพระองค์อย่างมิตร 326
สาวกของพระองค์หลุดพ้น เพราะพิจารณาความเป็นอนัตตาในเบญจขันธ์ 328
สาวกของพระองค์เสียชีพไม่เสียศีล 330
ตรัสให้สาวกติดตามฟังแต่เรื่องเป็นไปเพื่อนิพพาน 330
ทรงขอให้สาวกเป็นธรรมทายาท อย่าเป็นอามิสทายาท 331
ทรงชักชวนให้สาวกกระทำดั่งที่เคยทรงกระทำ 332
ทรงขอร้องอย่าให้วิวาทกันเพราะธรรมที่ทรงแสดง 333
ทรงขอร้องให้ทำความเพียร เพื่ออนุตตรวิมุตติ 334
ทรงถือว่าภิกษุสาวกทุกวรรณะ เป็นสมณสากยปุตติยะโดยเสมอกัน 335
ทรงให้ถือว่า สาวกทั้งหลายเป็นบุตรของพระองค์ 336
ทรงแสดงสาวกตัวอย่างที่ประสบความสำเร็จในอินทรียภาวนา 336
ทรงมีคณะสาวกซึ่งมีปาฏิหาริย์ 338
ทรงเป็นพี่เลี้ยงให้แก่สาวกชั่วระยะจำเป็น 340
ทรงมีประสารีบุตรเป็นผู้รองลำดับ 340
ทรงมีพระสารีบุตรเป็นผู้ประกาศธรรมจักรเสมอด้วยพระองค์ 341
ทรงยกย่องพระสารีบุตรในฐานะธรรมโอรส 342
มหาเถระผู้มีสมาบัติ และอภิญญาเทียมพระองค์ 344
พระองค์และสาวกมีการกล่าวหลักธรรมตรงกันเสมอ 345
ส่วนที่สาวกเข้มงวดกว่าพระองค์ 346
ทรงลดพระองค์ลงเสมอสาวก แม้ในหน้าที่ของพระพุทธเจ้า 348
เหตุที่ทำให้มีผู้มาเป็นสาวกของพระองค์ 349
เหตุที่ทำให้เกิดการแสดงปาติโมกข์ 351
ไม่ทรงทำอุโบสถ กับสาวกอีกต่อไป 351
ค. เกี่ยวกับความเป็นอยู่ส่วนพระองค์เอง 31 เรื่อง คือ
ไม่ทรงติดทายก 352
ความรู้สึกของพระองค์เกี่ยวกับยศ 353
ทรงเสพเสนาสนะป่าเรื่อยไป เพื่อให้เป็นตัวอย่าง 355
ทรงพอพระทัยความสามัคคีเป็นอย่างยิ่ง 355
ทรงมีความสุขยิ่งกว่ามหาราชา 356
ทรงผาสุกยิ่งนัก เมื่อทรงอยู่ในอนิมิตเจโตสมาธิ 358
วิหารธรรมที่ทรงอยู่มากตลอดพรรษา และทรงสรรเสริญมาก 359
ทรงมีอาหารบริสุทธิ์ แม้เกี่ยวกับการฆ่าสัตว์ 360
ไม่ทรงฉันอาหารที่เกิดขึ้นเพราะคำขับ 361
ทรงฉันอาหารวันหนึ่งคนเดียว 362
ทรงฉันอาหารหมดบาตรก็มี 363
บางคราวทรงมีปิติเป็นภักษา เหมือนพวกอาภัสสรเทพ 363
ทรงมีการประทมอย่างตถาคต 364
ทรงเป็นผู้เอ็นดูเกื้อกูลแก่สรรพสัตว์อย่างไม่เห็นแก่หน้า 365
ทรงมีลักษณะเอ็นดูสรรพสัตว์ทั้งหลับและตื่น 367
ทรงมีลักษณะสัมมาสัมพุทธะ ทั้งในขณะทำและไม่ทำหน้าที่ 368
ตัวอย่างเพียงส่วนน้อยของความสุข 370
ทรงนับพระองค์ว่าเป็นผู้หนึ่งในบรรดาผู้นอนเป็นสุข 370
ทรงดับเย็นเพราะไม่ทรงยึดมั่นการรู้สิ่งที่สมมติกันว่าเลิศ 372
ที่ประทับนั่งนอนพระองค์ 372
วิหารธรรมทีทรงอยู่มากที่สุด ตลอดพระชนม์ 375
ทรงอยู่ด้วยสูญญตาวิหาร แม้ในขณะแห่งธรรมกถา 376
ทรงเป็นสมณะสุขุมาลในบรรดาสมณะทั้งหลาย 377
ทรงอยู่อย่างมีจิตที่ปราศจาก "หัวคันนา" 379
ทรงทำนาที่มีอมตะเป็นผล 379
ทรงหลีกเร้นเป็นพิเศษบางคราว 381
ยังทรงมากอยู่ด้วยเขมวิตกและวิเวกวิตก 381
การเสด็จสุทธาวาส 383
การเสด็จไปทรมานพกพรหมผู้กระด้างด้วยลัทธิ 384
ทรงมีฌาณแน่วแน่ชั้นพิเศษ 386
กัลยาณมิตรของพระองค์เอง 387
ง. เกี่ยวกับลัทธิอื่นๆ 16 เรื่องคือ
ดวงอาทิตย์ขึ้น หิ่งห้อยอับแสง 388
ลัทธิของพระองค์ กับของผู้อื่น 389
ทรงแสดงอัปปมัญญาธรรมสึ่ชนิดที่สูงกว่าเดียรถีย์อื่น 390
ทรงบัญญัตินิททสบุคคลที่ไม่เนื่องด้วยพรรษาดั่งลัทธิอื่น 395
ทรงบัญญัติความหมายของคำว่า "ญาณ"
ไม่ทรงบัญญัติยืนยันหลักลัทธเกี่ยวกับ "อัตตา" 398
ไม่ได้ทรงติการบำเพ็ญตบะไปเสียตะพืด 399
ไม่ทรงตำหนิการบูชายัญญ์ไปเสียทั้งหมด 400
ความบริสุทธิ์ใจชองพระองค์ ในการปฏิบัติต่อลัทธิอื่น 401
กฎบางกฎที่ทรงยกเว้นให้แก่บางคน 403
ทรงแสดงหลักแห่งกรรมต่างจากพวกอื่น 404
ทรง "เยาะ" ลัทธิที่ถือว่า สุขทุกข์เพราะกรรมเก่าอย่างเดียว 411
ทรง "เยาะ" ลัทธิที่ถือว่า สุขทุกข์เพราะการบันดาลของเจ้านาย 413
ทรง "เยาะ" ลัทธิที่ถือว่า สุขทุกข์ไม่มีอะไรเป็นเหตุปัจจัย 414
ทรงมีวิธีสกัดสแกงพวกที่ถือลัทธิว่ามีอัตตา 415
ทรงระบุลัทธิมักชลิวาท ว่าเป็นลัทธิทำลายโลก 418
จ. เกี่ยวกับการที่มีผู้อื่นเข้าใจผิด 23 เรื่องคือ
ทรงทำผู้มุ่งร้ายให้แพ้ภัยตัวเอง 419
ไม่เคยทรงพรั่นพรึงในท่ามกลางบริษัท 421
ทรงสมาคมได้อย่างสนิทสนม ทุกบริษัท 422
ทรงทำให้ใครปฏิเสธธรรมะที่พระองค์รับรอง 423
ทรงท้าว่า ธรรมที่ทรงแสดงไม่มีใครค้านได้ 425
ทรงยืนยันว่ามีสมณะอยู่ในธรรมวินัยนี้เท่านั้น 429
ทรงยืนยันว่า เพราะพระองค์ปรากฎโพชฌงค์จึงปรากฎ 431
ไม่ได้ทรงประพฤติพรหมจรรย์เพื่อให้เขานับถือ 431
ทรงหวังให้ช่วยกันทำความมั่นคงแก่พรหมจรรย์ 432
พรหมจรรย์นี้มิใช่มีลาภเป็นอานิสงส์ 433
ทรงบัญญัติพรหมจรรย์ในลักษณะที่บรรพชาจักไม่เป็นโมฆะ 434
พรหมจรรย์นี้ของพระองค์ บริบูรณ์โดยอาการทั้งปวง 435
ทรงแก้ข้อที่เขาหาว่า เกียดกันทาน 436
ทรงแก้ข้อที่เขาหาว่า เป็น "กาฝากสังคม" 437
ทรงแก้ข้อที่เขาหาว่า ทรงหลง 439
ทรงแก้คำตู่ของพวกอื่นที่ตู่ว่า เขาสอนเหมือนที่พระองค์สอน 440
ทรงถูกตู่ว่าตรัสว่าในสุภวิโมกข์มีความรู้สึกว่าไม่งาม 441
ทรงถูกตู่ว่าไม่บัญญัติสิ่งซึ่งแท้ได้ทรงบัญญัติแล้ว 443
ทรงถูกตู่เรื่องฉันปลาฉันเนื้อ 444
ทรงรับว่าทรงทราบมายา แต่ไม่ทรงมีมายา 444
แง่ที่เขากล่าวหาพระองค์อย่างผิดๆ 447
ทรงหยามมารว่าไม่มีวันรู้จักทางของพระองค์ 450
มนุษย์ปุถุชน รู้จักพระองค์น้อยเกินไป 451
ฉ. เกี่ยวกับเหตุการณ์พิเศษบางเรื่อง 22 เรื่องคือ
การทรงแสดง ความพ้นเพราะสิ้นตัณหา 459
การทรงแสดงเรื่องที่เป็นไปได้ยากเกี่ยวกับพระองค์เอง 460
การเกิดของพระองค์ ไม่กระทบกระเทือนกฎธรรมชาติ
ทรงแนะการบูชายัญภายใน 464
การทรงแสดงเหตุของความเจริญ 465
ทรงแสดงที่พึ่งไว้ สำหรับเมื่อทรงล่วงลับไปแล้ว 466
การตรัสเรื่อง "ทุกข็นี้ใครทำให้" 467
การสนทนากับพระอานนท์ เรื่องกัลยาณมิตร 468
การสนทนากับ "พระเหม็นคาว" 469
การตอบคำถามของทัณฑปาณิสักกะ 470
การสนทนากับนิครนถ์ : บาปกรรมเก่าไม่อาจสิ้นด้วยทุกรกิริยา 471
การสนทนากะเทวดา เรื่องวิมุตติของภิกษุณี 479
การสนทนากะเทวดา เรื่องอปริหานิยธรรม 479
การสนทนาเรื่อง ที่สุดโลก 480
การสนทนาเรื่อง ลัทธิซึ่งสมมติกันว่าเลิศ 482
การตรัสเรื่อง "มหาภูต" ไม่หยั่งลงที่ไหน 483
การมาเฝ้าของอนาถปิณฑิกเทพบุตร 485
การเฝ้าของจาตุมหาราช 487
การข่มลิจฉวีบุตร ผู้มัวเมาในปาฏิหาริย์ 490
การสนทนากับปริพพาชก ชื่อมัณฑิยะและชาลิยะ 492
การสนทนาเรื่อง เครื่องสนุกของพระอริยเจ้า 495
ผนวกพุทธประวัติฯ ภาค 4
เรื่องเบ็ดเตล็ดตามเสียงของคนนอก ( 24 เรื่อง)
คำชี้แจงสำหรับเรื่องผนวกแห่งภาค 4 499
เสียงกระฉ่อนทั่วๆไป : ทรงเป็นสัมมาสัมพุทธะ ประกาศพรหมาจรรย์บริสุทธิ์ 500
เสียงของผู้สรรเสริญธรรมเทศนา : ทรงมีธรรมเทศนาเป็นแสงสว่าง 501
เสียงปริพพาชก วัจฉโคตร : ทรงแสดงหลักสำคัญตรงกับสาวกอย่างน่าอัศจรรย์ 501
เสียงคณกะโมคคัลลานพราหมณ์ : "โอวาทของพระโคดมเป็นยอด" 504
เสียงสัจจกะนิครนถบุตร : "เจอะพระโคดมแล้ว ไม่มีรอดไปได้" 505
เสียงของเจ้าลิขฉวี ทุมมุขะ : ทรงหักล้างปรปักษ์ เหมือนเด็กรุมกันต่อยก้ามปู 506
เสียงปริพพาชก คณะแม่น้ำสัปปินี : ไม่มีช่องทางที่ใครจะขันสู้พระผู้มีพระภาค 507
เสียงสังคมวิญญูชน : ทรงปฏิบัติได้เลิศกว่าพวกอื่น (ในหลักธรรมอย่างเดียวกัน) 507
เสียงวัชชิยมาหิตคหบดี : ทรงเป็นวิภัชชวาที มิใช่เอกสวาที 510
เสียงโปฏฐปาทปริพพาชก " ทรงบัญญัติหลักเรื่อง "ตถา" 511
เสียงปิโลติกะ ปริพพาชก : ทรงมีคุณธรรมลึก จนผู้อื่นได้แต่เพียงอนุมานเอา 512
เสียงปิงคิยานีพรหมณ์ : ทรงอยู่เหนือคำสรรเสริญของคนธรรมดา 516
เสียงวัสสการพราหมณ์ : ทรงมีคุณธรรม สูง 4 ประการ 519
เสียงอัตถกามเทพ : ทรงทราบมุทธาและมุทธาธิบาต 520
เสียงหัตถทเทวบุตร : ทรงอัดแออยู่ด้วยบริษัทนานาชนิด 521
เสียงเทวดาบางตน : ใครดูหมิ่นความอดทนของพระโคดมก็เท่ากับคนไม่มีตา 522
เสียงท้าวสักกะจอมเทพ : ทรงมีพระคุณที่ชอบใจเทวดา 8 ประการ 522
เสียงโลหิจจพราหมณ์ : ทรงมีอนามัยเป็นอย่างดี 525
เสียงโสณฑัณฑพราหมณ์ : ทรงมีคุณสมบัติสูงทุกประการ 526
เสียงอุตตรมาณพ : ทรงประกอบด้วยมหาปุริสลักขณะ 32 530
เสียงอุบาลีคหบดีบุรพนิครนถ์ : ทรงประกอบด้วยพระพุทธคุณ 100 ประการ 535
เสียงพระเจ้าปเสนทิโกศล : ทรงมีคณะสงฆ์ที่ประพฤติพรหมจรรย์ตลอดชีวิต 540
เสียงคณกะโมคคัลลาพราหมณ์ : ทรงคบและไม่ทรงคบบุคคลเช่นไร 547
เสียงแห่งมาร : ทรงตัดรอนอำนาจมารเหมือนเด็กริดรอนก้ามปู 548
ภาค 5
การปรินิพพาน ( 10 เรื่อง)
แปดสิบปียังไม่ฟั่นเฟือง 553
ทรงมีความชราทางกายภาพเหมือนคนทั่วไป 554
ทรงทำหน้าที่พระพุทธเจ้าบริบูรณ์แล้ว 555
เรื่องเบ็ดเตล็ดก่อนหน้าปรินิพพาน
แผ่นดินไหวเนื่องด้วยการปลงอายุสังขาร 564
การปรินิพพาน หรือ การประทับสีหเสยยาครั้งสุดท้าย
แผ่นดินไหวเนื่องด้วยปรินิพพาน 575
เราเห็นพระองค์ได้ ชั่วเวลาที่ยังปรากฏพระกาย 575
การปรินิพพานของพระองค์ คือความทุกข์ร้อนของมหาชน 576
สังเวชนียสถาน ภายหลังพุทธปรินิพพาน 577
ภาค 6
การบำเพ็ญบารมีในอดีตชาติ ( 20 เรื่อง)
คำชี้แจงเกี่ยวกับภาค 6 581
ต้องท่องเที่ยวมาแล้ว เพราะไม่รู้อริยสัจจ์ 582
ตลอดวัฏฏสงสาร ไม่เคยทรงบังเกิดในสุทธาวาส 582
ในวัฏฏสงสาร เคยบูชายัญญ์ และบำเรอไฟ มาแล้วเป็นอย่างมาก 583
ทิฏฐานุคติแห่งความดี ที่ทรงสั่งสมไว้แต่ภพก่อนๆ 584
เคยทรงบังเกิดเป็นมหาพรหม สักกะ ฯลฯ 587
ครั้งมีพระชาติเป็น โชติปาลมาณพ 588
ครั้งมีพระชาติเป็น พระเจ้ามหาสุทัศน์ 591
ครั้งมีพระชาติเป็น ปุโรหิต สอนการบูชายัญญ์ 594
ครั้งมีพระชาติเป็น พระเจ้ามฆเทวราช 596
ครั้งมีพระชาติเป็น มหาโควินทพราหมณ์ 599
ครั้งมีพระชาติเป็น รถการ ช่างทำรถ 600
ครั้งมีพระชาติเป็น อกิตติดาบส 603
ครั้งมีพระชาติเป็น พระจันทกุมาร 604
ครั้งมีพระชาติเป็น สังขพราหมณ์ 605
ครั้งมีพระชาติเป็น เวลามพราหมณ์ 605
ครั้งมีพระชาติเป็นพระเวสสันดร 607
ครั้งมีพระชาติเป็น มาตังคชฎิล 611
ครั้งมีพระชาติเป็น จูฬโพธิ 611
ครั้งมีพระชาติเป็น เจ้าชายยุธัญชยะ 612
ที่สุดแห่งการท่องเที่ยวของพระองค์ 613
ปทานุกรม เริ่มแต่หน้า 615
ลำดับหมวดธรรม เริ่มแต่หน้า 693
หน้า 2
หน้า 3
หน้า 4
หน้า 5
หน้า 6
หน้า 7
หน้า 8
หน้า 9
หน้า 10
หน้า 11
หน้า 12
หน้า 13
หน้า 14
หน้า 15
หน้า 16
หน้า 17
หน้า 18
หน้า 19
หน้า 20
หน้า 21
หน้า 22
หน้า 23
หน้า 24
หน้า 25
หน้า 26
หน้า 27
หน้า 28
หน้า 29
หน้า 30
หน้า 31
หน้า 32
หน้า 33
หน้า 34
หน้า 35
หน้า 36
หน้า 37
หน้า 38
หน้า 39
หน้า 40
หน้า 41
หน้า 42
หน้า 43
หน้า 44
หน้า 45
หน้า 46
หน้า 47
|