การทดลองการเลี้ยวเบนคลาสสิกที่สุดเริ่มต้นในปี ค.ศ. 1911 โดยนาย Hans Geiger และ Ernest Marsden จากการชี้แนะของ นายรัทเธอร์ฟอร์ด รายละเอียดการทดลองปรากฎอยู่ในห้องทดลองด้านล่างนี้
ภายในห้องทดลอง เป็นการจำลองการยิงอนุภาคแอลฟ่า (นิวเคลียสของฮีเลียม มีจำนวนโปรตอน 2 ตัว ) ไปที่แผ่นฟอยส์ทองคำ ตรงข้ามของแผ่นทองคำ เป็นฉากทำด้วยซิงค์ซัลไฟด์ ซึ่งจะปรากฎเป็นจุดของแสงสว่างขึ้นเมื่ออนุภาคแอลฟ่าวิ่งเข้าชน
คลิกและลากตัวเลื่อนเพิ่มขนาดของช่อง จาก 0.1 ถึง 9.0 นาโนเมตร สังเกตว่า เมื่อขนาดของช่องกว้างกว่า 2 นาโนเมตร อนุภาคแอลฟ่าบางตัวจะชนเข้ากับนิวเคลียสของทองคำ และทำให้เส้นทางการเคลื่อนที่เบี่ยงเบนจากเส้นตรงไป
นาย Geiger และ Marsden สังเกตเห็น อนุภาคแอลฟ่าส่วนใหญ่เคลื่อนที่เป็นเส้นตรง ทะลุผ่านแผ่นฟอยส์ทองคำโดยเบี่ยงเบนน้อยมาก มีเพียง หนึ่ง ถึง สองเปอร์เซนต์เท่านั้นที่เบนไป และบางส่วนสะท้อนกลับ พวเขาอธิบายได้ว่า อนุภาคแอลฟ่ามีมวลมากกว่าอิเล็กตรอนถึง 8000 เท่า และวิ่งเข้าชนแผ่นฟอยส์ด้วยความเร็วสูงมาก เมื่อมันสะท้อนกลับได้ แสดงว่า อนุภาคแอลฟ่าไปชนเข้ากับแรงอันมหาศาล ผลักมันกลับออกมา
ต่อมารัทเธอร์ฟอร์ดเป็นผู้อธิบายการทดลองนี้ได้ทั้งหมด โดยเสริมว่า ภายในอะตอมของทองมีแกนกลางที่มวลไปอัดกันอยู่หนาแน่น และมีประจุเป็นบวก รอบๆแกนกลางมีอิเล็กตรอนหมุนอยู่โดยรอบ เนื้อที่ส่วนใหญ่ของอะตอมประกอบด้วยช่องว่าง อนุภาคแอลฟ่าส่วนใหญ่จึงวิ่งทะลุผ่านออกไป มีเพียงบางตัวที่ชนเข้ากับนิวเคลียส และสะท้อนกลับออกมา
นำมาจาก http://micro.magnet.fsu.edu/electromag/java/rutherford/index.html
การทดลองของรัทเธอร์ฟอร์ด ทดลองได้กับ windows xp คลิกค่ะ
ครั้งที่
เรื่องการทดลองเสมือนจริง