|
|
 |
กระแสไฟฟ้าในขดลวดโทรศัพท์ คือเครื่องมือสำหรับเปลี่ยนเสียงมนุษย์ให้เป็นกระแสไฟฟ้าเพื่อให้ส่งไปยังที่ ไกล ๆ ผู้ประดิษฐ์โทรศัพท์คนแรกคือ อเล็กซานเดอร์ เกรแฮม เบลล์ (Alexander Graham Bell) ชาวอเมริกัน ในปี ค.ศ. 1875 หลักการในการโทรศัพท์ เกิดขึ้นสืบเนื่องมาจาก ไมเคิล ฟาราเดย์ (Michael Faraday) ชาวอังกฤษ พบว่ามีขดลวดเคลื่อนที่ไปมาใกล้ ๆ แม่เหล็กจะมีกระแสไฟฟ้าเกิดขึ้นในขดลวด ได้มีการนำหลักนี้ไปใช้ในเครื่องกำเนิดไฟฟ้า และเครื่องยนต์ไฟฟ้า (มอเตอร์)ปรากฏการณ์เช่นเดียวกันนี้อาจเกิดขึ้นได้ ในเมื่อวางขดลวดไว้นิ่ง ๆ อยู่กับที่ แล้วให้แม่เหล็กเคลื่อนที่ไปมา ซึ่งเบลล์ได้นำหลักนี้ไปใช้ เขาพันลวดทองแดงที่มีฉนวนฉาบหุ้มไว้รอบแท่งแม่เหล็กหลาย ๆ รอบ ตรงปลายแท่งแม่เหล็กมีแผ่นเหล็กบาง ๆ วางไว้เกือบแตะปลายแม่เหล็ก อีกข้างหนึ่งของแผ่นเหล็กเป็นกระบอกแตรเล็ก ๆ สำหรับใช้พูด เมื่อพูดเข้าไปในกระบอกนี้ จะทำให้แผ่นแม่เหล็กสั่นไปมา เนื่องจากแผ่นเหล็กนี้อยู่ใกล้ขั้วแม่เหล็กมาก จึงทำให้สนามแม่เหล็กเปลี่ยนไปมา คล้าย ๆ กับแม่เหล็กเคลื่อนไปมา การสั่นสะเทือนทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของกระแสในขดลวดมีสายลวดยาวต่อกับปลายของขดลวดไปยัง หูฟัง หูฟังนี้ประกอบด้วยขดลวด ซึ่งมีแผ่นเหล็กบาง ๆ เช่นเดียวกับปากแตรที่ใช้พูด เมื่อกระแสไฟฟ้าผ่านลวดขดนี้ จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของสนามแม่เหล็ก และจะดึงแผ่นเหล็กบาง เข้า ๆ ออก ๆ ทำให้สั่นเป็นคลื่นเสียง เมื่อนำหูฟังมาไว้ใกล้ ๆ หู จะได้ยินเสียงคนพูดเบา ๆ เมื่อจะพูดตอบ ก็พูดกลับไปที่ปากแตร และอีกปลายหนึ่งจะใช้เป็นหูฟัง เพราะโทรศัพท์แบบนี้ทำไฟฟ้าเอง จึงไม่ต้องใช้แบตเตอรี่ช่วยนี่เป็นโทรศัพท์ที่ใช้กันในสมัยก่อน
| |
|
| |
| หน้าที่ | |
| นำมาจากหนังสือ สารานุกรมวิทยาศาสตร์ ของสมาคมวิทยาศาสตร์แห่งประเทศไทย | |
การเรียนการสอนฟิสิกส์
1 ผ่านทางอินเตอร์เน็ต