ความขัดแย้ง
นั่นเป็นเรื่องที่โต้แย้งถกเถียงกันระหว่างนักคิดวิทยาศาสตร์นักศาสนาในต่างประเทศ
จนดูเหมือนจะกลายเป็นการใช้อารมณ์กัน
และได้โต้แย้งกันมานานนับตั้งแต่เริ่มยุคสมัยการค้นพบวิทยาศาสตร์กายภาพ
และวัตถุนิยม 350
กว่าปีมาแล้ว
ความรู้ที่ทำให้ทุกคนเชื่อและมั่นใจว่าเป็นความจริงจึงเป็นรากฐานของการพัฒนาของสังคมและเทคโนโลยี
เพื่อสร้างสรรคุณภาพของชีวิตที่ดีกว่าและเพื่อความก้าวหน้าสิวิไลส์ของสังคม
ในช่วงเวลาร่วม 300
ปีแรกจึงดูประหนึ่งว่านักคิดฝ่ายแรกเป็นฝ่ายได้เปรียบ
บางครั้งที่นักคิดฝ่ายแรกที่สามารถทำความจริงทางโลกแห่งวัตถุให้ปรากฏได้จริง
ยังประโยชน์ทางกายและความเพลิดเพลินได้จริง
จึงมีที่บางครั้งดูจะเป็นการดูหมิ่นดูแคลนนักคิดฝ่ายหลังว่า
เป็นนักฝันจิตนิยมที่โง่งมไร้เหตุผล
จนกระทั่งมาในช่วงไม่นานมานักนี้เอง
เมื่อมีการค้นพบกฎใหม่ทฤษฎีใหม่ที่รวมเรียกว่าฟิสิกส์แห่งยุคใหม่ขึ้นมา
เริ่มที่ทฤษฎีความสัมพันธภาพทั่วไปของอัจฉริยะอัลเบิร์ตไอน์สไตน์
(Albert Einstein)
เมื่อกว่าค่อนศตวรรษมาแล้ว
และต่อมาก็มีการค้นพบและพิสูจน์กฎแห่งแควนตัมเมคานิคส์
โดยแม็กซ์แพล็งค์นิลส์บอห์ร์และไฮเซ็นเบิร์ก
กว่า 60 ปีมาแล้ว
จากนั้นก็มีการค้นพบสิ่งใหม่
ๆ อื่น ๆ อีกมาก
วิทยาศาสตร์แห่งยุคใหม่จึงได้เริ่มวางรากฐานทางวิชาการอย่างแน่นหนาจนตราบปัจจุบัน
อย่างไรก็ตามเนื่องจากวิทยาศาสตร์แห่งยุคใหม่
(Science of the New Age)
ยังเป็นวินัยที่ใหม่
เป็นความรู้ที่แปลกใหม่
จึงยังคงเป็นเรื่องทางวิชาการแพร่หลายที่จำกัดแต่ในหมู่นักฟิสิกส์นักวิทยาศาสตร์และนักคิดนักวิชาการทั่วไปในวงที่ยังจำกัดอยู่มาก
และบ้างก็ยังไม่สามารถยอมรับทั้งหมดได้อย่างสนิทใจแม้ในหมู่นักวิทยาศาสตร์สายอื่น
ๆ
ที่อยู่ในประเทศตะวันตกเอง
ทั้งนี้ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าฟิสิกส์ใหม่โดยเฉพาะแควนตัมเมคานิคส์ได้ล้มล้างความจริงทางโลก
ความเป็นรูปธรรมวัตถุนิยมที่เป็นความรู้ความเชื่อมั่นที่อยู่กับมนุษยชาติและสังคมมานานหลายร้อยปีลงไปแทบจะโดยสิ้นเชิง
หรือพิสูจน์ได้ชัดแจ้งว่าวิทยาศาสตร์ทางกายภาพเป็นความจริงที่จำกัด
เป็นความรู้ที่ไม่สมบูรณ์
ใช้ได้ต่อสิ่งที่หยาบผิวเผิน
ใช้ได้เพียงสำหรับมนุษย์และเพื่อมนุษย์เท่านั้น
หรือว่าเป็นความจริงได้บ้างก็แต่บนโลกและบริเวณที่เป็นกายภาพรอบ
ๆ โดยนี้เท่านั้น
|