พวกวัตถุนิยม

          นักคิดในกลุ่มนี้จึงคิดง่าย ๆ เพียงบนพื้นฐานมหภาคของรูปธรรมที่ปรากฏให้สังเกตได้เท่านั้น ว่าเป็นความจริง จึงอาจจัดรวมนักคิดเหล่านี้ไว้ในกลุ่มวิทยาศาสตร์วัตถุนิยม (scientific materialism) หรือธรรมชาตินิยม (naturalism) หรือสามัญสำนักนิยม (empiricism) ความจริงที่ว่าคือความจริงที่เป็นรูปธรรมทางกายรับรู้และสัมผัสได้ ชั่งตวงวัดได้ (objectivism) จึงมักจะอิงการค้นคว้าอธิบายบนพื้นฐานของวิทยาศาสตร์กายภาพ หรือวิทยาศาสตร์วัตถุนิยมที่คิดค้นพบนำมาใช้เมื่อ 350 ปีก่อน นำโดยไอแซคนิวตัน กาลิเลโอ ฟรานซิสเบคอน และเดส์การ์ต ตามมาด้วยไลบ์นิซ ลาปล๊าซ ชาร์ลส์ดาร์วิน ซิกมันด์ฟรอยด์ และคนอื่น ๆ ตามลำดับ อุบัติการและวิวัฒนาการของสรรพสิ่งและชีวิตจึงเป็นเรื่องที่ต่างแยกแปลกต่างจากกัน หากจะมีความสัมพันธ์กันก็เป็นไปด้วยพลังงาน หรืออิทธิพลการพึ่งพาอาศัยกันจากภายนอกปรัชญาของนักคิดกลุ่มนี้จึงสรุปว่าความจริงเป็นเรื่องของรูปธรรมที่เห็นหรือรับรู้ได้จริงเท่านั้น ธรรมชาติเป็นเรื่องความบังเอิญทั้งสิ้นปรัชญาเช่นว่านั้นอาจแปลได้ว่า คุณไม่ต้องถามอะไรอีก ความจริงมันเห็นได้โทนโท่เช่นนั้นอยู่แล้ว ผู้ที่ถามต่อไปถึงสิ่งที่อยู่เบื้องหลังความบังเอิญก็คือเด็กที่ไร้เดียงสาปัญญาอ่อน หรือจิตไม่สมประกอบไร้สิ้นซึ่งวุฒิภาวะ