บทความพิเศษ

ธรรมชาติมหัศจรรย์

ครั้งที่

เซ็นสมุดเยี่ยม

หนังสืออิเล็กทรอนิกส์

จิตกับสมอง

     คำว่าจิต ตามที่เข้าใจกันในภาษาใดก็ตาม เป็นคำที่ให้นิยามยากที่สุดคำหนึ่งและการแบ่งจิตออกเป็นประเภทขั้นหรือระนาบและระดับหรือการแบ่งจิตในระบบอื่น ๆ ล้วนไม่มีความหมายที่จะทำให้ทุกคนในโลกสามารถเข้าใจได้เช่นเดียวกัน คนพูดกับคนฟังนอกจากในวงที่จำกัดจริง ๆ แล้วแทบเป็นไปไม่ได้ว่าจะเข้าใจเป็นเอกภาพว่ากำลังพูดเรื่องเดียวกัน ทั้งหมด ดูจะมีความสับสนมากขึ้นเมื่อนักจิตวิทยาหรือผู้ค้นคว้าทางจิตทางวิชาการมากหลาย แต่ละคนก็ตั้งโรงเรียนของตนเองจำแนกแยกประเภทจิตจนไม่สามารถที่จะหาความเป็นหนึ่งเดียวกันได้ ทั้งนี้ก็เป็นเพราะว่าเรื่องของจิตโดยเฉพาะจิตวิญญาณนับได้เป็นเรื่องที่เร้นลับที่สุด และเป็นเรื่องที่ค้นคว้าได้ยากที่สุด ที่พอจะทำได้ก็เพียงความเข้าใจที่สอดคล้องกันในหลักการกว้าง ๆ ได้ในระดับหนึ่งโดยยึดถือสามัญสำนึกหรือประสบการณ์ที่ทุกคนมีอยู่เท่าเทียมกันเป็นพื้นฐาน และการอธิบายขยายประกอบของผู้พูดผู้เขียนที่จะต้องให้รายละเอียดพอสมควรว่าคำที่กำลังนำมาใช้ในขณะนั้นหมายถึงอะไร ถึงแม้กระนั้นทั้งหมดก็คงได้แต่ความสังเขป ซึ่งในบทนี้ความแตกต่างของทั้งสอง จิตกับสมอง จึงอยู่ที่ความแตกต่างระหว่างผลผลิตขององค์กรรวมกับผลผลิตของอวัยวะ และกระบวนการของแต่ละส่วนของมันอย่างเป็นเอกเทศระหว่างสัญลักษณ์กับวัตถุหรือระหว่างซ็อฟท์แวร์กับฮาร์ดแวร์ซึ่งจิตคือซ็อฟท์แวร์แห่งข้อมูล ดังคำเปรียบเทียบของพลาโดที่กล่าวว่า ข้อมูลและความคิดที่ไม่ใช่รูปธรรมต่างหากคือความจริงแท้และเป็นอิสระด้วยตัวของตัวเอง ที่อยู่เหนือกว่าและเบื้องหลังโลกแห่งวัตถุและรูปธรรม จิตจึงไม่น่าใช่ที่จะเป็นเรื่องของฟิสิกส์กายภาพที่คอมพิวเตอร์จะทำปัญญาเทียมขึ้นมาได้เช่นเดียวกับจิตมนุษย์ทั้งหมดไม่ว่าเมื่อไรและอย่างไร นั่นเป็นเรื่องที่สำคัญที่หลายคนอาจไม่ได้คิดถึง เพราะความแตกต่างของจิตกับสมองอาจบ่งชี้วิสัยทัศน์ของเรา วิสัยทัศน์ที่อาจกำหนดความอยู่รอดของสังคมโลกเผ่าพันธุ์ของมนุษยชาติ และมวลสรรพสิ่งเลยทีเดียว นั่นคือความแตกต่างกันระหว่างคุณค่าความหมายและจุดหมายปลายทาง กับความบังเอิญไร้ค่าไร้ทั้งที่มาที่ไป ระหว่างความหน่วงหนักเยี่ยงขุนเขากับความบางเยี่ยงขนนก

     นั่นคือความแตกต่างแต่ต้องพึ่งพากันระหว่างจิตกับสมองที่ยกขึ้นมาเป็นหัวข้อของบทนี้ จิตหรือความหมายในที่นี้คือจิตวิญญาณของมนุษย์ที่แยกบทบาทของประสาทสัมผัส (senses) และความรู้สึก (feelings) และการตอบสนองอย่างอัตโนมัติอันเป็นคุณสมบัติพื้นฐานของชีวิตที่มีต่อประสาทสัมผัสความรู้สึกนั้น ๆ ที่เรียกว่าสัญชาตญาณ (instincts) ออกไปแล้วทั้งหมด ที่สูงและซับซ้อนกว่านั้นล้วนเป็นเรื่องของจิตวิญญาณ (consciousness) จิตวิญญาณที่นักฟิสิกส์ทุกคนเชื่อว่า เชื่อมโยงเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาลเป็นองค์รวมที่มีการบริหารโดยกฎของการจัดองค์กรตัวเอง ด้วยฟิสิกส์ใหม่และแควนตัมเมคานิคส์ที่รวมอนุภาคที่ว่างและเวลาเป็นมิติแห่งองค์รวมที่ต่อเนื่องกัน ทั้งหมดจึงเป็นคนละเรื่องกับสมองที่เป็นเรื่องของโลกกาย เป็นวัตถุบริหารด้วยกฎทางฟิสิกส์กายภาพ การเคลื่อนที่ของสสารที่มีเวลาและที่ว่างเป็นตัวแปรทั้งหมดเป็นเอกเทศแปลกแยกจากกัน ด้วยข้อจำกัดของขอบเขตและความจำเป็นของรูปกายและด้วยข้อจำกัดขององค์ประกอบโดยรอบของการจัดองค์กรตนเอง ในโลกที่จำกัดขององค์ประกอบโดยรอบของการจัดองค์กรตนเอง ในโลกที่จำกัดด้วยรูปกายสิ่งแวดล้อมเช่นนั้น จิตวิญญาณที่เป็นส่วนละเอียดของจักรวาลกับสมอง ที่เป็นเปลือกหยาบผลิตภัณฑ์ของโลกกายจึงต้องรวมอยู่ด้วยกันและจำเป็นจะต้องพึ่งพากันทั้งหมดเป็นเรื่องที่เกิดทีหลังและในรูปแบบที่เหมาะสมกับกายภาพโดยรวมของโลกนี้เท่านั้น

    แน่นอนได้เลยว่า วิทยาศาสตร์โดยเฉพาะฟิสิกส์กายภาพและชีววิทยาที่ยังคงเดินทางบนหลักการของวัตถุและความแปลกแยกจะไม่สามารถเปิดเผยความหมายที่แท้จริงของจักรวาลและชีวิตได้หรือแม้แต่จะเข้าใจปัญหาของมนุษย์และของโลกส่วนมากที่สุดสืบเนื่องจากนั้น อย่างไรก็ตามด้วยศักยภาพปัญญาของมนุษย์ ด้วยกระบวนทัศน์ทางความรู้ที่ปรับหรือเปลี่ยนแปลงใหม่ยิ่งขึ้นตลอดเวลา ด้วยฟิสิกส์แห่งยุคใหม่ที่เกิดขึ้นมาใหม่นี้ เป็นไปได้ว่ากระบวนทัศน์ใหม่ทางความคิดจะสามารถวางรากฐาน และกำหนดทิศทางใหม่ให้แก่สังคมโลกให้ผันกลับมาสู่แนวทางที่เป็นธรรมชาติสอดคล้องกลมกลืนกับกระบวนการจัดองค์กรตัวเองและเป็นไปได้ทันกับเวลา

<< หน้าก่อน      หน้าถัดไป >>

ฟิสิกส์ 1 (ความร้อน)

ฟิสิกส์ 2

แก้ปัญหาฟิสิกส์ด้วยภาษา c

ฟิสิกส์พิศวง

•	เสียงของลำโพงออกมาได้อย่างไร
•	การหมุนของลูกข่างกับการตกของแมว
•	ความเสถียรภาพของลูกข่าง
•	ฮาร์ดดิสก์ทำงานอย่างไร
•	เอ็นโทรปี

ตารางธาตุ(ไทย1)   2  (Eng)