ความหวังใหม่

     รถไฟฟ้าความเร็วสูงในประเทศฝรั่งเศส  ญี่ปุ่น และเยอรมัน  ที่มีล้อบดอยู่บนรางจะสามารถทำความเร็วได้ถึง 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมง  ซึ่งหากเพิ่มความเร็วมากขึ้นไปอีกก็จะมีขอบเขตจำกัดในทางปฏิบัติที่เป็นไปได้ยากยิ่งขึ้นสำหรับยานยนต์ที่มีล้อในการเคลื่อนที่  ดังนั้นยานยนต์หรือรถไฟฟ้าที่มีความเร็วสูงจึงพัฒนาขึ้นมาให้มีการเหนี่ยวนำและเคลื่อนที่โดยแม่เหล็กไฟฟ้าโดยมีการลอยอยู่เหนือราง  นั่นคือ มีเบาะอากาศอยู่เหนือราง  การขนส่งทางพื้นดินด้วยความเร็วสูงที่เป็นรถไฟฟ้าที่ลอยในอากาศด้วยแม่เหล็กหรือจะกล่าวว่า “บิน” อยู่เหนือรางก็ได้  โดยมีชื่อเรียกกันเป็นสากลว่ารถไฟฟ้าแม่เหล็กลอยตัวหรือรถไฟฟ้าแมกเลฟ (maglev)

     ในปัจจุบันแม้ว่าจะยังอยู่ในขั้นวิจัยและทดสอบ แต่ก็เริ่มนำไปสู่การดำเนินการเชิงธุรกิจกันบ้างแล้ว

     แม้ว่าโดยภาพรวมแล้วเราจะมองกันว่ายานยนต์แมกเลฟเป็นรถไฟฟ้า  แต่กรรมวิธีในการออกแบบจะมุ่งเน้นไปใกล้เคียงกับเครื่องบินมากกว่า  การพิจารณาในการเคลื่อนที่จึงมีหลายประเด็น  เช่น  แรงยก , แรกลาก  และแรงนำทาง  รวมไปถึงการไม่สมดุลต่าง ๆ ที่จะนำไปสู่การล้ม  การหมุน และการเฉออกนอกเส้นทาง  อีกทั้งจะต้องพิจารณาถึงการทำงานโดยไม่มีการสัมผัสทางกลกับรางเมื่อมีความเร็วสูง  และใช้ร่วมกับระบบล้อเมื่อมีความเร็วต่ำ